Tak sobie pomyślałam, że i ja coś od siebie dodam

WPŁYW TRENINGU NA UKŁADY (pokrótce - to, co pamiętam):

Wysiłek fizyczny a układ oddechowy:
Zaraz po rozpoczęciu wysiłku wzrasta wentylacja płuc. U ludzi zdrowych poziom poboru tlenu wzrasta wprost proporcjonalnie do wysiłku fizycznego. U osób bardzo dobrze wytrenowanych pokonujących ekstremalne obciążenie, pobór tlenu wraz z czasem trwania wysiłku może się zmniejszyć.

Wysiłek fizyczny a układ krwionośny:
Rola układu krążenia w czasie wysiłku nie ogranicza się do transportu tlenu i dwutlenku węgla. Krew zaopatruje także mięśnie pracujące w substraty energetyczne (glukoza, wolne kwasy tłuszczowe, aminokwasy), usuwa z mięśni produkty przemiany materii, takie jak kwas mlekowy oraz ciepło powstające w czasie tych przemian. Wysiłek powoduje zwiększenie przepływu krwi przez mięśnie, płuca i skórę, a zmiany w przepływie krwi są wynikiem wzrostu tempa przepływu krwi przez cały układ krążenia, czyli zwiększenie ilości krwi przepompowywanej przez serce w jednostce czasu (objętość minutowa serca*). W efekcie dochodzi do wzrostu ciśnienia tętniczego wraz ze wzrostem obciążenia. Trening siłowy powoduje mniejsze zmiany niż trening wytrzymałościowy, ale powoduje zwiększenie ilości naczyń kapilarnych**).

Wysiłek fizyczny, a układ pokarmowy (założę się, że to będzie jedyna rzecz, jaką zapamiętacie z całości artykułu ):
Powoduje zaburzenia czynności przewodu pokarmowego, prowadząc do dolegliwości brzusznych. Zmniejsza się przepływ krwi przez narządy wewnętrzne. Wyczerpujący wysiłek może powodować cofanie się zawartości żołądka do przełyku oraz przyspiesza ruchy perystaltyczne. Długotrwały wysiłek przyspiesza przesuwanie się mas kałowych przez jelito grube (może powodować biegunki - najczęściej zauważane u maratończyków - po długotrwałym biegu, niektórzy popuszczają co nieco).

Wysiłek fizyczny a układ kostny:
Wpływa pozytywnie na beleczki kostne, powoduje wzrost wytrzymałości biomechanicznej kości. W wieku do 30 roku życia stanowi bardzo ważny czynnik profilaktyki osteoporozy.

Wysiłek fizyczny a układ mięśniowy:
W procesie treningu dochodzi do zmian cech skurczu, jak i cech biomechanicznych tkanki mięśniowej. Mięśnie dostosowują się do aktualnego wysiłku, zwiększa się odporność mięśni na zmęczenie, następuje wzrost potencjału tlenowego, a trening wytrzymałościowy prowadzi do zwiększenia się w mięśniach procentowego udziału włókien białych (FR) odpornych na zmęczenie***, może powodować niewielki wzrost masy.

Wysiłek fizyczny a układ nerwowy:
OUN (ośrodkowy układ nerwowy)**** odgrywa zasadniczą rolę w treningu, jest odpowiedzialny za podejmowanie decyzji związanych z aktywnością fizyczną oraz reguluje ośrodki ruchu. W wyniku treningu poprawia się sprawność funkcjonowania OUN - polepsza koordynację, dochodzi do nauki specyficznych ruchów w danych dyscyplinach.
Wyobrażanie sobie ruchu (wizualizacja) - może prowadzić do wzrostu siły mięśni, które powinny być zaangażowane w wyobrażany ruch.
Zjawisko radiacji (przenoszenia) - ćwiczenie jednej kończyny z biegiem czasu będzie skutkowało polepszeniem funkcjonowania także drugiej (np. jeśli ktoś ma nogę w gipsie, warto, by trenował tą drugą, zdrową). Wpływa na zwiększenie masy i siły mięśni poprzez zwiększanie liczby aktywnych w skurczu jednostek ruchowych, wzrost ilości pobudzeń motoneuronów*****, wzrost ilości czynnych jednostek ruchowych.

* objętość minutowa serca - objętość krwi wyrzucona przez serce w trakcie jednej minuty.
** naczynia kapilarne - naczynia włośniczkowe, łączące tętnice z żyłami.
*** włókna białe (FR) odporne na zmęczenie - głównie w mięśniach odpowiedzialnych za chód.
**** OUN - mózg i rdzeń kręgowy.
***** motoneuron - unerwia wiele włókien mięśniowych i zawiera wiele odgałęzień.